One day I'll fly away
- Jude

- 12 feb 2024
- 2 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 20 jul 2024

Ik wist dat ik de wijde wereld wilde zien. Toen ik jong was vloog mijn vader voor zijn werk de hele wereld over. Vaak kregen we een kaart uit verre oorden, of we hadden een telefoongesprek waarbij alles wat je zei vertraagd was, je kreeg soms een cadeautje dat er anders uitzag. Het was bijzonder en ook weer normaal. Op de middelbare school had ik nog het idee dat ik later naar Afrika zou gaan en ontwikkelingswerk zou gaan doen, de mensen helpen. Tijdens mijn studie koos ik vakken die daar mee te maken hadden en ik zocht ik naar een mogelijkheid om naar het buitenland te gaan. Dit werd stage in Londen en afstuderen in Indonesiƫ.
Maar toen overkwam het leven me. Tijdens het maken van plannen om voor een lange tijd naar Australiƫ te gaan ontmoette ik de man waar ik mee ging trouwen, een huis kocht en kinderen kreeg. Zonder het bewust te zijn gingen alle plannen van het buitenland in de koelkast. Het gezin, het huis, de baan, de auto en het leven waren vanzelfsprekend. Een leven zoals zo velen leven en ik was er gelukkig mee. Maar ruim twintig jaar later herinnerde ik het me weer.
Nadat mijn leven op alle fronten was veranderd, borrelden de oude plannen weer boven. De vanzelfsprekendheden waren niet meer zo vanzelfsprekend. Ik die altijd zo trouw en normaal het leven had gevolgd, kon ook scheiden, in een nieuw huis gaan wonen, met een andere baan, een nieuwe haircut en parttime moeder zijn. Ik wist: 'One day I'll fly away...
En dat deed ik, 25 jaar later dan ik in eerste instantie had bedacht, maar ik deed het!
Inmiddels is met het vliegtuig reizen geen uitzondering meer en ben ik op mijn 50ste die wereldreis gaan maken. Alleen. Het kan echt! En wat een reis, onvergetelijk. Ik weet nu dat ik nog lang niet uitgekeken ben. En als het maar even kan, dan ga ik weer!




Opmerkingen